Poesie di Michele Frattulino:

Apparizziòne

Se parla aqquà, quàse d’u Mille e ùne: / ere l ‘ùmete sabbete d’abbrile. / Ndo voske d’u Cervàre nu merakele, /  kè moké ’u kkonde, ve fàce arrezzà ‘i pìle. / Nu segnurotte kè guvernàve ‘a Pùglie / – ‘i  libbre dìnne  ‘u  konde  d’Arìjàne – / mèndre durméve, facìje  nu  bbèlle sunne: / – Nu daine d’e forme tùtte stràne. / ‘Sta  bbèstie kè kurréve ndè cespùglie, / l’allumenàve na lùce forte e kkiàre. / Se dùscetàje, sellàje  priste ‘u kavalle / e jìje a kkacce ndo voske d’u Cervàre. / Kume ind’o sunne, vedìje nu fasce de  lùce; / Sendìje na vòce: “ I je sonde ‘a Mamme de Dddìje!” / – S’addenukkiàje ‘e  pide de na quérce – /  “ Rekurdete mò quìlle kè dìk’ Ije !” / Nda  quìstu pùnde, vogghie  na kappèlle! / Vogghie esse amàte da na morre de ğğènde!” / Sparìje ‘a  lùce  e ‘o  poste sùje na Statue / kè fàce grazzie a ki nenn’eje kundènde. / Nzimme ‘o signòre, ce stéve nu buvàre / – nu  cérte Strazzakappe – dìce ‘a storije; / purtàve a  pasce ‘i vòve  nda  ‘sta zzòne, /  kè  se  kiekarene  pe l’adorazziòne. / ‘Stu  Strazzakappe pigghiàje nu bbuattìlle: / l’anghìje d’uglie e l’appennìje sòp‘ a nu ràme; / mettìje ‘u lucìnije e dòpe l’appicciàje, / e  st’uglie pe anne nen ze kunzumàje.

‘A kavedarélle ke l’ùglie bbenedìtte 

‘E pìde d’a Madonn’Ingurnàte, / stàce na lambe k’eje sèmbe appicciàte; / ki vàce porte l’uglie – nen ze skappe – / kume facìje ndo mille  Strazzakappe. / Quìst’ uglie bbenedìtte é sèmbe usàte / p’aonğe ‘a  fronde d’i sàne e d’i malàte, / ke  nu pennille  k‘u maneke d’arğinde. / St’unziòne ‘a vonne ‘i  rìkke e ‘i pezzinde. / ‘Sta  kavedarèlle, nen ze fernèsce màje; / quìll’uglie  è bbune pe ki  téne i guàje; / pèrò c’e’ kréde ke tanda dèvozziòne, / kume c’akkonde ‘a vèkkia tradezziòne. / Quillu  famòse  konde  d’Arijàne, / nu jurne stéve quàse mbùnde de morte; / kiamàje ‘i sèrve – ‘stu fatte eje ruére – / e se facije purtà d’a “ Statua Nére ”. / Kume arruàje, s’unğìje ke l’uglie sande; / pregàje ‘a Madonne ke forte sendemènde; / mbassarene  nu  pàre de menùte, /  kè se truàje sanàte amminze ‘a ğğènde. / Si  vàje  pe  kkàse  a farte  ‘a skambagnàte, / spècie assì  pìgghie ‘a stràda de via Bbàre, / rekurdete d’a Statue d’Ingurnàte: / “a salutarLe, nn’eje pe nnìnde kàre! “

‘A prìma kappèlle 

Sotte ‘a statue d’a Madonn’Ingurnàte, / stàce ‘a kappèlla vèkkie oriğğinàle; / diciotte mètre ndùtte, / nn’eje grosse, / pèrò sapìme tùtte quande vàle. / Quanne hanne skuffelàte ‘a kkisa vèkkie, / quèsta kappèlle, nen l’hanne tazzekàte; / stàce l’altàre, nu bbèlle trùnghe de quèrce / e ‘u quadre d’a Madònn’Ingurnàte / ‘A  Sande tène  pùre ‘u krijatùre, /  ( probbie kume c’akkonde ‘a  tradezziòne) /  kè timbe arréte c’avèvene luàte, /  ma dòpe ‘o stèsse pìzze é returnàte. / Pe  quande pò arreguarde  ‘u vèkkie  trùnghe, /  ‘i   pellegrine dìnne: “eje lègne sande!” / pekkè  ‘a Signòre  kè  stève  da sòpe, /  è ki rijàle grazzie a tùttequande. / Ìje  ‘stà  kappèlle nen  l’hagghie vìste màje, / nenn’hagghie  avùte  màje  quèst’okkasiòne, / pèro me  reprumètte a ttimbe  bbréve, / de jì a vedèrle e pregà  kume se déve.

‘A kavalkàte 

‘U  jurne d’a veğğìlie d’apparizziòne, /  ndo pomerìğğe se fàce ‘a Kavalkàte; / kavalle k’ogni spècie de uarneminde, / ke pènne e drappe tùtte varijupìnde. / È nu kurtéje kè nen fernèsce màje: / tanda krijatùre vestùte d’anğelìlle, / da  Sande, da  uèrrìre e munacille, / e dappettùtte sinde  ‘i susanille. / Da sèkule se fàce tùtte l’anne; / eje tradezziòne  ke nze nvèkkie màje / e vénene da pòste assàje lundàne, / fedéle e pellegrine: so’ a migliàje! / Nğe stanne trikke e trakke e bottammàne; / sòle  preghire  e  alùmete ‘i  trè  ğğìre, / eje n’atte de fède, sèmblece e senğére, / ke s’arrepète a ogni primavére. / So’ ‘i quatte d’a matìne: è  ğğià vàjèvvine, / prècisamènde a l’òre d’u   prudìğğe; / te  fàje  tanda  kelometre all’appide, / pèrò te  rèste sèmbe ‘u  kòre liğğe!

Luamece ‘i  skarpe

A ddùje kelometre, prìme d’u Sanduarije, / precesamènde ‘o ponde d’Ingurnàte, / stéve n’usanze kè n’eje kkiù attuale; / sckìtte assì e’ fatte ‘u vòte eje talèqquàle. / ‘A guìde te facéve luà ‘i skarpe; / nu ğğèste d’umiltà e de penetènze. / Mettìve allòre ‘i kavezètte nòve, / kè màje avive ausàte mbrècèdènze. / ‘Po te facive ‘appide ‘u riste d’a  stràde, / da  quìllu ponde,  fine ‘o Sanduarije, / tra razziùne e kande t’akkurğive, / k’ire arruàte d’a Destenatarije. / “Va  skaveze a  Madonn’Ingurnàte!” / – è  quìlle kè se dìce a ttanda / ğènde, / e sòpattùtte a kki recéve ‘i  grazzije, / a  kki  ce kréde e ‘A prèghe avèramènde.

‘A trasùte nda kkìse e ‘a skàla Sande

Dòpe avè fatte ‘i solete trè ğğìre, / se  tràse finalmènde  àinde a kkise, / e anghianene ‘i skalìne a ùne a ùne, / Fuğğiàne e ğğènde de tanda nazziune. / Ce stàce pùre ki pe devozziòne, / arrìve ki  ğğenùcchie ‘a skàla Sande: / “Madonna mìje, ajùteme, ‘mo vènghe!” / E strascenéje  pe ndèrre pùre ‘a lènghe. / A  vvòte pùre kokkè pellegrine, / lukkulanne mblòre  grazzie e assestènze; / pèrò quille ke l’hanne akkumbagnàte, / l’ajùtene a nghianà p’a skalenàte. / E finalmènde, ‘A tine facce fronde; / dìce n’ Avè Marìje e nu Padrènnostre, / ‘A  bbàce e scìnne pe quèll’àta skàle, / se pènze sckìtte ‘o  bbène e kacce ‘u màle. / ‘Po dìce: “Me  ne  vàke, kkissà assi  ce vedìme, / ma ‘u stèsse  Te prumètte, d’amarte  kkiù  de  prìme / e  l’anne nuve, abbrìle, sèmbe assì Te  piàce, / dakàpe anghiàne ‘a  skàle, pe sta ke  ttùtte mbàce.”