U Venerdì Sànde

-Camìne cka ‘mbùcke-, decìje ‘u cafòne,

-fa subbète che mò pàsse ‘a prucessiòne-.

‘U crijatùre zumbellàve p’ù stratòne,

stève appìrze Lunardìne ck’u fiatòne.

-Fermàmece annànze a quìllu purtòne

che stàce arruvànne ‘a prìma stazìone-.

‘U macceremònije, ‘na sòrt’e prumère,

jève sòpe e sòtte annànze ‘e mistère,

‘a bànne sunàve i pàsse d‘i cungrèje

‘u mànde d’Adduluràte ’a vòrije se carrèje.

‘I bezzòcke, appìse ’ngànne ‘u crucefìsse

jèvene candànne Ave Maria òra pro-nobìs,

i cunfratèlle ck’ù vestìte e ‘a cravàtte

purtàvane a spàlle ‘u pesànde scaravàtte.

Appìrze manzignòre ck‘u sìnecke tricolòre

arrassàve ’a gènde affullàte già da ’n’òre.

E po’ fùja-fùje l’ingòndre ‘a Chijìsa-grànne

l’ùcchije se stujèvene ‘a mùseke d’a bànne.

__________

Fòggia mìje!

M’arrecòrde cum’ìre bèlle Fòggia mìje

quànne te vedève da sòtte a’u cavalcavìe,

si te lassàve ‘na bòtte de delòre sendève

Savèrie se ne jève, ma ‘u còre rumanève.

Mammà ère ‘n pène chè stève lundàne

ma ère cundènde che fategàve a Milàne,

rijalàje pùre ‘nu sòrte ‘e cumblemènde

ma nen arruvàve màje ’u trasferimènde.

Mò te vède sèmbe accussì allumenàte,

a ògn’e pìzze de stràde apparecchijàte,

pàre-a-vedè che nen si’ màje ‘ngujutàte

ck’i fìgghije tùje ètèrne ‘nammuràte.

Che sarrìje si putèsse cke ‘nu surrìse

purtàrte ’nzìme a me  sòp’a’u paravìse.